Het pad ontstaat terwijl je erop loopt
(Inspiratiemail maart 2014)
Ben jij altijd in de weer met plannen en ToDo-lijstjes? Ik ook, totdat ik het niet meer deed. En toen bleek dat het me allemaal vanzelf toeviel. Je hoeft het pad niet van tevoren uit te stippelen, het pad ontstaat terwijl je erop loopt!
In deze blog beschrijf ik hoe ik dit ontdekte. En mijn leraar in dit proces was … een beukennootje 🙂
Enjoy!
Geen tijd voor nieuwe plannen
Eind vorig jaar had ik een behoorlijk drukke tijd. Waar ik andere jaren in december stilstond bij het afgelopen jaar en plannen maakte voor het komende jaar, kwam ik daar deze keer niet echt aan toe. Ik had wel momenten, maar niet een langere periode waarin ik er echt voor zou gaan zitten.
De onontdekte toekomst
Tijdens een van mijn winterwandelingen in het bos viel mijn oog op de vele beukennootjes die er lagen – nog ingepakt in hun dikke, behaarde schilletjes. Een mooi symbool, vond ik, voor een nog onontdekte toekomst. En ik stak er één in mijn jaszak. Sindsdien reist het beukennootje met me mee; het zit altijd in mijn jaszak. Telkens als ik mijn handen wil warmen en dit kleinood daar ontmoet, wordt ook mijn hart zonnig en warm.
De toekomst ontstaat vanzelf
In januari was het schilletje van het beukennootje ineens open en kwam het nootje vanzelf naar buiten. Een paar dagen later was het schilletje weg en liep ik met dat beukennootje rond. Het had zich vanzelf aan mij getoond, zonder dat ik daar ook maar enige moeite voor had hoeven doen. Het enige wat ik had gedaan, was me er een paar keer per dag aan herinneren, met een glimlach.
Ik koester dit beukennootje en ik loop verder, terwijl het pad vanzelf, stapje voor stapje, ontstaat.
Mijn toekomst ontstond vanzelf:
- Ik werd spontaan benaderd of ik niet een mindfulnessweek wilde geven op Sardinië, waarbij verblijf, eten en drinken e.a. al helemaal was geregeld. Ik was al een tijdje aan het denken om eens een weekje hier of daar te organiseren en toen viel dit me zomaar toe 🙂
Moeiteloos - Mijn nieuwe jaartraining in de natuur stroomde vol.
Ook dit stroomde vanzelf. - En de mindfulnessgroepen en de inmiddels al bijna ‘gewoon’ geworden compassiegroep – ze vulden zich gestaag.
Geen extra inspanning nodig!
Januari: gemak
In januari gingen we op pad met ‘rust en stilte’. Toen het zo rustig en stil werd dat we onze innerlijke stem goed konden horen, luisterden we of er een algemene wens was, bijvoorbeeld voor het komende jaar. ‘Gemak’ kwam vooral bij mij op.
Ik ging van
‘Het pad ontstaat door erop te lopen’
naar
‘Wachten tot het pad vanzelf ontstaat’
Februari: het stroomt
In februari was het thema ‘dromen’. Hier kwam vooral ‘ruimte’ en ‘vrijheid’ op, geassocieerd met wind en vogels – en het ontlopen van ‘veel’ en ‘druk’. Ook een kronkelpaadjes kwam voorbij, dat leek te veranderen in een stroom. Het ging allemaal veel makkelijker dan ik had gedacht.
Maart: speelsheid
In maart liepen we met het thema ‘hoop en inspiratie’. Zon, licht en luchtig, een slingerpaadje dat heel speels – deels zichtbaar, deels verscholen – zijn weg baande. Esthetiek, schoonheid. En ‘Alles mag er zijn’, met de narcissen als welkomstcomité. Ik zag een majestueuze oude boom, groot en wijs, en voelde me klein.
Het pad ontstaat terwijl ik erop loop
Het was allemaal heel geruststellend: ik hoef niet hard te werken, ik hoef geen plannen te maken: alles ontstaat vanzelf; nieuwe dingen worden gevoed door de oude. Ik bepaal maar zo’n klein beetje, de rest ontstaat vanzelf. Ik kan gewoon steeds één stap zetten – en dan weer om me heen kijken, genieten van wat er is.
Geduld
Heb je geduld te wachten
Tot de modder zakt
Het water helder wordt
Kun je in stilte verwijlen
Tot de handeling
Vanuit zichzelf ontstaat?~Lao Tse
Welk pad ontstaat er voor jou?
Eén stap.
Met de stroom mee.
Moeiteloos.
Geen plan.
Geduld.
Zien wat er ontstaat in het moment.
Klinkt goed? Ik loop graag een stukje met je mee.
